آقا اجازه ، دلـــــــــ زده ام از تمام شهر

بی تو دلــــــــم گرفته از این ازدحام شهر

آقا اجازه ، دست خودم نیست خستــــــه ام

در درس عشــــــــق من صف آ خر نشسته ام

در این کلاس ، عاطفـــــه معنا نمی دهد

اینجا کسی به پای تـــــــــو برپا نمی دهد

یعنی نمی شود که ببینم سحر رسیـــد ؟

درس غریب غیبـــــت کبری به سر رسید

آقا اجازه ، بغضــــــ گرفته گلویمان

 آنقدر رد شدیم که رفت آبرویمان

استاد عشــق ! صاحب عالـــــم ! گل بهشــــــــت !

باید که مشق نام تـــــــو را تا ابد نوشت

یک روز میرسد که بگویند ز آسمــان

آن مــــــــرد آمده است ، کجائید عاشقــــان ؟

آن مـــــــرد آمده است که باران عطا کند

تا این کویر غم زده را کربلــــــا کند

آقا اجازه ، مــــــــادر پهلو شکسته ات

آیا شود که گوشه چشمی به ما کند ؟

آقا اجازه،خستـــــه ام از این همه فریب،

از های و هوی مردم این شهر نا نجیب.

آقــــا اجازه، پنجره ها سنگ گشته اند،

دیوارهای سنگی از کوچه بی نصیب.

آقــــا اجازه، باز به من طعنه می زنند

عاشــــق ندیده های پر از نفرت رقیب.

«شیریــــن»ی وجود مرا «تلخ» می کنند

«فرهـــــاد»های کینه پرست پر از فریب!

آقــــا اجازه، «گندم» و «حوا» بهانه بود،

«آدم» نمی شویم! بیا: ماجرای «سیب»!

باشد! سکوت می کنم اما خودت ببین..!

آقــــا اجازه، منتظرند اینهمه غریــــب....

آقا اجازه،بیا وانتظـــــار را پاک کن

  پسری با پدرش در رختخواب

    درد ودل می کرد با چشمی پر آب

    گفت :بابا حالم اصلا ً خوب نیست

    زندگی از بهر من مطلوب نیست

     گو چه خاکی را بریزم توی سر

    روی دستت باد کردم ای پدر

     سن من از 26 افزون شده

    دل میان سینه غرق خون شده

    هیچکس لیلای این مجنون نشد

    همسری از بهر من مفتون نشد

    غم میان سینه شد انباشته

    بوی ترشی خانه را برداشته

    پدرش چون حرف هایش را شنفت

    خنده بر لب آمدش آهسته گفت

    پسرم بخت تو هم وا می شود

    غنچه ی عشقت شکوفا می شود

    غصه ها را از وجودت دور کن

    این همه دختر یکی را تور کن

    گفت آن دم :پدر محبوب من

    ای رفیق مهربان و خوب من

    گفته ام با دوستانم بارها

    من بدم می آید از این کارها

    در خیابان یا میان کوچه ها

    سر به زیر و چشم پاکم هر کجا

    کی نگاهی می کنم بر دختران

    مغز خر خوردم مگر چون دیگران؟

    غیر از آن روزی که گشتم همسفر

    با شهین و مهرخ و ایضاً سحر

    با سه تا شان رفته بودیم سینما

    بگذریم از ما بقیه ماجرا

    یک سری ، بر گل پری عاشق شدم

    او خرم کرد، وانگهی فارغ شدم

    یک دو ماهی یار من بود و پرید

    قلب من از عشق او خیری ندید

    آزیتای حاج قلی اصغر شله

    یک زمانی عاشقش گشتم بله

    بعد اوهم یار من آن یاس بود

    دختری زیبا و پر احساس بود

    بعد از این احساسی پر ادعا

    شد رفیق من کمی هم المیرا

    بعد او هم عاشق مینا شدم

    بعد مینا عاشق تینا شدم

    بعد تینا عاشق سارا شدم

    بعد سارا عاشق لعیا شدم

    پدرش آمد میان حرف او

    گفت ساکت شو دیگر فتنه جو

    گرچه من هم در زمان بی زنی

    روز و شب بودم به فکر یک زنی

    لیک جز آنکه بداری مادری

    دل نمی دادم به هر جور دختری

    خاک عالم بر سرت، خیلی بدی

    واقعا ً که پوز بابا را زدی

باز هم خواب ریاضی دیده ام                             خواب خطهای وازی دیده ام

خواب دیدم می خوانم ایگرگ زگوند          خنجر دیفرانسیل هم گشته کند

ز سر هر جای گشتی میپرم                   دامن هر اتحادی می درم

دست و پای بازه ها را بسته ام              از کمند منحنی ها رسته ام

شیب هر خط را به تندی می دوم    گوش هر ایگرگ و شئ را می جوم

گاه در زندان قدر مطلقم                       گاه اسیر زلف حد و مشتقم

گاه خط ها را موازی می کنم           با توانها نقطه ها بازی می کنم

لشگری تمرین دارم بی شمار            تیمی از فرمول دارم در کنار

ناگهان دیدم توابع مرده اند         پاره خط نقطه ها پژمرده اند

ز لگ و بسط و نپر آثار نیست      ردپایی از خط و بردار نیست

آری آری خواب افسون می کند         عقده را از سینه بیرون می کند

مردم از این ایکس و ایگرگ داد داد         روز های بی ریاضی یاد باد