روزی دروغ به حقیقت گفت: میل داری با هم به دریا برویم و شنا کنیم؟ حقیقت ساده لوح پذیرفت و گول خورد. آن دو با هم به کنار ساحل رفتند.

وقتی به ساحل رسیدند حقیقت لباسهایش را در آورد. دروغ حیله گر لباسهای او را پوشید و رفت.
 
از آن روز همیشه حقیقت عریان و زشت است، اما دروغ درلباس حقیقت با ظاهری آراسته نمایان می شود.

زمانی فرا می رسد که مجبور می شوید بگذارید کسی برود

و دیگر با او ارتباطی نداشته باشید.

اگر کسی شما را در زندگیش بخواهد راهی پیدا میکند تا شما را در آن

بگنجاند.

باید فراموشش کنید و این حقیقت را بپذیرید که آنگونه که شما دوستش

 داشتید،

او نداشت و بگذارید به آرامی از زندگیتان برود.

گاهی اوقات رفتن آسان تر از ماندن است.

ما تا قبل از اینکه کسی را فراموش کنیم تصور میکنیم که کار سختی است.

اما وقتی فراموش میکنیم به خود می گوییم که چرا زودتر ترکش نکردیم!